Son durum, hafta 33

Gene günü geldi, gittik doktorumuzu görmeye. Daha da doğrusu kızımızı görmeye :) Hanfendi hızlı büyümesine aynen devam ediyor, 2 haftada nerdeyse 500-600 gram almış, 1900 lerden 2400-2600 arası bi yere gelmiş! Eh, 2,5 kilo doğan normal bebekler bile var. Yani kızım çıkış gününe git gide daha da hazır oluyor. O kendini fiziksel olarak hazırlarken ben de kendimi psikolojik olarak hazırlamaya çalışıyorum. :) Programa göre temmuz başında doktor rahmimdeki dikişleri alacak, sonra da artık kırmızı alarmda olacağız. Bir iki gün içinde de olabilir doğum, 2 hafta içinde de... Doğrusu o heyecanlı bekleyiş günlerinin bir an önce gelmesini istiyorum. Hem artık ağırlaşan yüküm, ısınan havalar, şişen ve ağrıyan eller-ayaklar-bilekler-dizler günlük hayatımı zorlaştırıyor, hem de o tekmeleyip duran ayacıkları artık tutup tutup öpebilmek istiyorum! Ama tabii öncelik bebeğimizin gelişimini tamamlaması ve sağlıklı olması. O yüzden ne kadar gerekiyorsa beklenecek!
Bu son kontrolde doktor ultrasonla bizimkinin yüzünü buldu, önden güzel görüntüler alıp bize o minik suratı göstermeye çalıştı. Kordonu tam yüzünün önünde olduğu için tam net bir görüntü alamsak da dudaklarını ve burnunu çok net görebildik. Ağzını açıp açıp kapatıyordu, doktorun dediğine göre emme refleksi gelişmiş olduğundan emme hareketi yapıyormuş :) Burnu da minicik delikleri olan minicik bi tümsek olarak çok şirin görünüyordu. Yalnız gözleri değil göz çukurları koyu koyu göründüğü için o kısım biraz korku filmi gibiydi :)

Çok da önemli değil, nasıl olsa çok yakında kendisiyle bizzat tanışacağız :)