12. Hafta

Sonunda beklenen ve hiç gelmeyecek gibi görünen 12. hafta kontrolu geldi! Aslında gerçekten de gelmeme riski olduğu için korkuyordum. Şimdi ise 12yi tamamlamaya 2 gün kaldı. Bu cuma 2'li test için doktora gideceğiz ve herşey yolundaysa 1-2 gün sonra da serklaj. Şu meşhur 12. hafta kitaplarda ve makalelerdekine tam uyan tanımlarıyla gelişini her türlü hisssettirdi. Ne derlermiş ikinci trimester için: "Hamileliğin altın çağı". Gerçekten de 12 nin başından itibaren bulantılar azaldı, baş dönmeleri ve yoğun tadlardan kokulardan rahatsız oluşum da geçti. Tabii bu beraberinde 3 aydır canım istemediği için yanından geçmediğim tatlılara özlemi ve iştahı da beraberinde getirdi. Şimdiye kadar kendiliğinden oluşan tatlısız beslenme şekli için artık nefsimle mücadele etmem gerekecek demektir!Gazam mübarek olsun! Bir yandan da hormonların insan vücudundaki önemini ve değişikliklerden nasıl sorumlu olduklarını tecrübe ediyorum. Tam kitabına uygun şekilde bu hafta karnım belirginleşti (bu hafta rahim yukarı çıkarmış o yüzdenmiş) sık sık tuvalete koşturma maratonu hafifledi ve kendime bakışım, bedenimi görüş şeklim değişti. Şöyle açıklayayım: şimdiye kadar karnımda bir şişlik ile kendimi son derece şiş ve kilolu, seksapelden uzak hissedip ne giyinmeye ne makyaj yapmaya en ufak istek duymadım. Yapsam da kendimi hiç beğenmedim. 12. haftanın sihirli günleri bir başladı ben tekrar ben oldum. Acilen gidip üzerime oln (ve ileriki aylarda olacak olan) pantolonlar aldım, birkaç yeni takı, gözleri ortaya çıkaran bir makyaj ve bir de baktım ayna karşısında gayet kendinden hoşnut bir kadın. Hatta gece hangi geceliği giyse de XL olmuş yeni göğüslerini kocası fark etse diye düşünen bir kadın! 2 gün öncesine göre olsa olsa daha şiş bir karna ve sivilceli bir yüze sahip olduğuma göre (gerçekçi bir bakış) bendeki bu psikolojik değişiklikten hormonlarım sorumlu değilse nedir?