23. hafta ve ilk 12'ye dönüş

İkinci hamilelik farklı oluyor diyorlardı. Şimdi içinde bulunduğum "farklı" psikolojinin sebebi sadece bunun ikinci sefer olması mı, emin değilim. Sanırım Deniz'den sonra 2 tane bebeğimi gelişimleri devam etmeyip kaybettiğim için hamilelik ve doğum konusunda iyimserliğim ve rahatlığım azaldı. İlkinde nerdeyse sıfır olan endişe oranım bir hayli yükseldi. Öyle ya, hiçbir konu için "benim başıma gelmez canım" diyemeyeceğimi hatırlattı olanlar bana. Şimdi 23. haftaya girdik, hala bir diken üzerinde olma hali. 2 güm önce detaylı ultrasona girdim, bebek güzel gelişiyor, herşey normal. Bir şey hariç, ve o da bana huzur vermiyor. Doktor rahmimde 1-2 tane ( büyük ihtimalle geçirdiğim 2 mecburi kürtaj yüzünden oluşmuş olan) "yapışıklıklar" tespit etti. Bunlar rahmin iki çeperi arasında bağlı duran ince ipler gibi. Anladığım kadarıyla önemli olan yerleri dolayısıyla bebeğin hareketlerini ve büyümesini etkilememeleri. Doktorum uzun bir incelemeden sonra bende böyle bir durum olmadığını söyledi. Oğlumuz serbestçe hareket edebiliyormuş. Ama bu teşhis tam benim "bu çocuk neden hala şöyle sıkı bir tekme atmadı, Deniz bu haftalarda içerde horon tepiyordu, babası da dışarıdan rahatlıkla hissediyordu" şeklindeki düşüncelerimin tam üstüne gelince doktorun söyledikleri içimi çok da rahatlatamadı. Şimdi bol bol kendimi dinleyip (daha doğrusu bebeğimi dinleyip) hareketleri normal mi anlamaya çalışıyorum. Doktor 3 hafta sonraya randevu verdi ama ben 2 hafta dayanırsam iyidir... Bu arada hamileliğimin başlarında telefonuma yazdığım kısa notlar vardı, bir türlü buraya geçirip yazı haline dönüştüremediğim. İlk 12 haftaya küçük bir "flash back" yapıp onları oldukları gibi yayınlıyorum: