Sahipsiz Kapı Süsü

Bir telefon çaldı. Biliyordum kimin aradığını, tahmin ediyordum. Açtım. Duyguları boşaltılmış halimle 2 kelime konuştum. "Tamam, teşekkürler" Telefonu kapatınca bir iki dakika oturmaya ve bakmaya devam ettim. Emin sordu: "Kimdi?" "Hiç, bebek odası için sipariş ettiğim süs hazırmış." Cümle bitince yıkıldı baraj. Önce bir iki damla su, minik bir çatlaktan yolunu buldu. Sonra daha büyük bir çatırtı. Duvarlar yıkıldı, dev kapılar açıldı. Duygular hıçkırık ve gözyaşı seli olarak geri döndüler. Duşun sağladığı mahrem ortamda, kimsenin görmesini istemediğim kadar çok ağladım. Çok şükür...