Operasyon (Servikal Serklaj) Sonrası

Bir sonraki karede gözlerimi açtığımda beni ameliyat masasından tekerlekli sedyeye geçiriyorlardı. Tam karşıdaki yoğun bakım odasına götürülürken hissettiğim şey çok güzel, çok derin bir uykudan uyanmak gibiydi. ilk anda "ooohhhh, ne güzel bir uyku çektim, keşke birazcık daha uyusam" diye düşündüm. Sonra birden nerede olduğumu hatırladım, yanımdan geçen bir doktora "nasıl geçti" diye sordum. çok iyi geçmiş, bir sorun yokmuş. O zaman neden yoğun bakımdayım acaba diye düşünürken yavaş yavaş içimdeki dikişin acısını da hissetmeye başladım. Yavaştan artmakta olan acıya rağmen doktorum Erhan Bey orada olsa ona sarılıp "sizi çok seviyorum" diyecektim. Kesin diyecektim! Ama etrafta görünmedi.

Böyle bir duygusallık içindeyken yoğun bakımdan çıkarılıp ameliyathaneler bölümüne veda ettim. Çıkışta, girerken gördüğüm gözü yaşlı kadını gene kapının önünde buldum. Zavallıcık beni beklediği kişi sanıp öyle bir ümitle bana baktı ki, o olmadığım için üzüldüm nerdeyse. Asansör beklerken konuşulanlardan anladım ki anneaanne adayıymış, kızının sezeryandan çıkmasını bekliyormuş. Soran birine heyecanını ve mutluluğunu öyle güzel tarif ediverdi ki: "Canımın canı olacak"

Asansçre binip yukarı çıkarken içimde acayip bir ağlama isteği başladı büyümeye. Odadan içeri giriip endişeyle bakan eşimi ve anne babamı görünce artık gözyaşlarımı tutmam imkansızdı. Bu sefer annecimin de gözleri doldu hemen, kırmızı kırmızı oldular.Neyse ki sulugözlük krizi kolay atlatıldı.

Beni usatca sarsmadan yatağa aktardılar ve periyodik olarak tansiyonumu, nabzımı, kalp atışlarımı, ateşimi ölçmeye başladılar. Kolumdaki delikten bir torba serum verdiler. İçeriğini sordum, normal, sade serum dediler, sanırım demek oluyor ki bebeğe ve bana besin.

İlk saatlerde oldukça canım acıdı, içerdeki dikişi hissediyordum sanki. Gene de katlanılmayacak birşey değil. 1 saat kadar sonra Erhan Beygeldi gene o sempatik tavrıyla ağrılarımı, kanamama olup olmadığını sordu. Günde 3 kez bana Minoset ağrı kesici vermelerini tembihledi hemşirelere, her tür yeme içmeye izin verdi. Bir de "hastanenin diyet servisini arayın, burada 12 saattir aç olan hamile bir kadın var deyin, size özel birşeyler yapsınlar" diye süper cazip bir fikir verdi. Yalnız akşam 18-19 saatlerine kadar ayağa kalkmam kesinlikle yasaktı, tuvalet ihtiyacımı bile yatakta sürgü (veya kimlerinin kullandığı daha sevimli ismiyle ördek) kullanarak yapacaktım!

Doktor gidince ilk iş telefonla seçenekli menüden yemek siparişimizi verdik. Karnımı doyurunca zaten hem moralim düzeldi hem sanki acım hafifledi. Sonra üstüne Minoset'i de çakınca baya bi iyi oldum. Babam işe gitti, annem bana bakarak geçireceği 1 haftaya hazırlanmak için eve döndü. Zaten doğrusu kocamdan iyi refakatçi de tanımam! Beni eğlendirdi, dışarıdan meyve, abur cubur, çıtır çerez getirdi. O akşamki önemli maçı (kim kiminle oynuyordu hatırlamıyorum) beraber izledik, ziyarete gelen arkadaşlarla geyik yaptık. Akşam üzeri ağrım neredeyse hiç kalmamıştı. Gelen gidenle de aklım dağılınca, böyle durumlarda ziyaret edilmenin ne kadar önemli ve iyileştirici olduğunu görmüş oldum.

Bir de bebek olmanın ne zor olduğunu gördüm! Yatakta rahat edemezsin, yan dönmek için yardım, sıcak basar terlersin camı açsınlar diye yardım. Zavallı bebelerin bir de ihtiyaçlarını anlatacak kelimeleri de olmuyor, ağla ağla da bekle ki birisi ne demek istediğini anlasın! Zor valla!

İlk sürgü denemesi de tuhaftı.. Hemşire geldi sürgüyü popomun altın yerleştirdi, yapın dedi gitti. Eee en son yattığım yerde salmışlığım bebekken, yaklaşık 29 yıl önce :) İnsan ilk seferde yapamıyor, sanki yatağa işeyecekmişim gibi geldiğinden .. Neyse ki bu çile de akşam üzerine kadardı sadece. 19:00 civarı iki hemşire gelip beni kendi pijamalarıma giydirdiler ve ayağa kalkmama yardım edip biraz yürüttüler. Herşey gayet iyiydi, böylece Wc esareti de son bulmuş oldu!

Bu arada gece olana kadar ameliyathanede gelip benimle konuşan maskeli doktor da hastanenin kendi kadın-doğum doktoru da gelip halimi hatrımı sordular, kontrol edip bilgi verdiler sağolsunlar. 2 kez NST (Non Stress Test) cihazına bağlandım. Bilmeyenler için yazayım, bu cihaz bebeğin kalp atışlarını dinliyor hem de benim rahmimde kasılma olup olmadığını ölçüyor. Bu operasyonun kendisi bazen erken doğum kasılmalarını tetikleyebildiği için kontrol altında tutmak istediler. Neyse ki öyle bir durum yoktu.

Rahat geçen bir geceden sonra sabah 7 de gene nabız, tansiyon, ateş ölçümü ile başladık güne. Dışarıdan aldığımız simit ve sütle zenginleştirilmiş kahvaltımızı ederken gene doktorum Erhan Bey uğradı. "Oh oh maşallah bayaa iyi bakıyorlarmış size" diye gülüp eğlenerek sonrasının bilgilerini verdi:

-1 Hafta kesin yatak istirahati (Sdece tuvalet için kalkılacak)
-Hastanede kullanmaya başladığım hafif antibiyotik devam edecek (Enfeksiyon riskine karşı)
-Cinsel ilişkiş yasak (Sonra kocama dönüp "tabii size yasak yok" diye eklemesi pek olmadı!)
-2-3 Günde bir telefonla bilgi verilecek, az açık kırmızı akıntı normal ama kanama olursa hemen kendisine habe verilecek.
-2 Hafta sonra kontrol.

Tekrar son bir NST'den sonra çıkış işlemlerimiz yapıldı ve taburcu oldum. Bundan sonra da yatak hapsi dönemi başlamış oldu.