1 Haziran 2014 Pazar

Acıyı Paylaşmak

Bugünlerde neden insanın böyle zamanlarda bir terapiste ihtiyaç duyduğunu çok iyi anlıyorum. Çünkü çevrenizdeki insanlar, aileniz, arkadaşlarınız, çok da yakın olmayan arkadaşlarınız; sürekli yanınızda olanlar veya kısa-uzun ziyaretlerde bulunanlar, bir geçmiş olsun deyip hiçbirşey olmamış gibi başka başka konulardan konuşuyorlar. Bakalım ben başka şeylerden konuşmak istiyor muyum? Hiçbir şey yokmuş gibi yapmak bana iyi mi geliyor yoksa tersi mi? İnsan en yakınıyla bile konuşup acısını paylaşamıyor. En iyi ihtimalle onu üzmemek için. Ege bebek ve acı kaybımız git gide konuşulmayan bir tabuya dönüşüyor. Özlem gizli gizli ağlıyor, herkes onu "iyi" sanıyor. Doya doya konuşup acıyı paylaşmak ancak bir terapistle mümkün.

6 yorum:

  1. 3 gun once ogrendim bu uzucu olayi :( insan 6-7 haftalik dusuk yaptigi zaman bile cok uzuluyorken , senin durumunu dusunemiyorum bile ... Evet olayi yok sayinca aci azalmiyor tabii. Tipki mutluluklarimiz gibi aciyida paylasmak lazim...

    YanıtlaSil
  2. merhaba ,öncelikle başınız sağolsun.bilirim ki böyle durumlarda sizi en çok bu acıyı yaşamış biri anlar. evet bende kızımı ölü doğurduğumda bu aşamaların hepsinden geçmiştim.onu kucağına alamayacağını bilerek sancı çekmek, onu emziremeyeceğin halde göğüslerinden süt gelmesi , sonra acıyarak bakan insanlar,o teselli sözcükleri.hiçbir zaman giyemeyeceği kıyafetleri,sessizce ağlamalar, ona kavuştuğun rüyalar..
    yaşadıklarınızı göz yaşları içinde okudum. ama sizin dünya tatlısı bir kızınız var çok şükür, Allah ona uzun ömürler versin.başka ne denir ki çok zor çok acı bilirim..

    YanıtlaSil
  3. Ne desem bilemedim..Ne yazsam boş geldi..Sadece birkaç harfle de olsa, seni duydum, acının minnacık bir kırıntısı da olsa içimde hissettim demek istedim. Yazmaya devam et lütfen. Yaz ki, birikmesin aksın..
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  4. Sımsıkı sarılmak isterdim sana. Yaz diledigin kadar, tekrar tekrar anlat. Seni rahatlattigi surece ben okuyor ve paylasabildigim kadar paylasiyor olacagim. Güç ve umut diliyorum. Sevgiler.

    YanıtlaSil
  5. ben de çoook üzgünüm, 17 mayısta birdenbire kötü bir sürpriz oldu ve rahim ağzımın açılıp kesenin vajene kadar indiği söylendi ve suyun gelirse korkma dendi. Hayır bu olamazdı bu kötü bir rüyaydı uyanacaktım ve geçecekti değil mi? 15 gün fakültede yattım ama nafile... serklaj için geç kalınmıştı ve bir sonraki gebeliğinizde 12.haftada dikiş atılacak diye kurulan bir cümle... İkiz bebeklerimi kaybedecektim,mucize olmasını diledim son ana kadar ama olmadı...
    31 Mayıs'ta doğum yaptım ve 21 +4 haftalık bebeklerim o ana kadar kıpır kıpır olan meleklerim doğdu ve o kalpler duruverdi bir daha atmazcasına. Bugün 23 gün oldu dünya yıkıldı ve ben altında kaldım adeta. servikal yetmezlik serklaj kafamda sürekli yanıp sönen sözcükler...

    Acı,acıyla tartılmaz; görmezden gelmek,yaşanmamış gibi davranmak acıyı hafifletmiyor bilakis dile getiremediğim sözcükler dilimi değil yüreğimi kanatıyor...
    dışa akıtamadığım gözyaşlarım içimde bir umman olup beni boğmaya çalışıyor.
    Evet bir damdan düşen var burada sizi çook iyi anlayan,duygularının tercümanı olduğunuz bir kaderdaş... Sabır ve umut temenni ediyorum.

    YanıtlaSil
  6. Bende oglumu 22haftalikken acil serklaj ile kazandim.hep yattim tuvalete bile kalkmadim.36+2 de doğum yaptim şimdi oğlum 8 yaşinda.şimdi kızıma hamileyim 22 haftalik.13 haftalik serklaj atıldı...ama rahimde biraz açilma var ama dikiş kapalı..kısmet inşallah kızımıda kurtaririm şimdi yine yatak istirahatindeyim...zaman nasil geçer bilmiyorum...

    YanıtlaSil